แต่ละงานมักอ้างว่า ระบบที่ใช้อยู่มันเปลืองเวลา เลยต้องหาวิธีที่จะเซฟเวลามาทดแทน แต่แท้ที่จริง ถ้าจัดเวลาดีๆ สองวันยังไงก็ทัน แต่ที่บางปีมีปัญหาเรื่องเวลา เพราะเริ่มการแข่งขันช้า บางงานเริ่มเอา 10 โมงเศษไปยัน 11 โมง บางทีก็พักเที่ยงกินข้าวนาน บางทีก็มีพิธีรีตรองให้เสียเวลาอีก สรุปว่าถ้าบริหารเวลาดีๆ แข่งให้เช้าหน่อย อย่าอู้มาก เห็นมือไหนที่เดินช้าจนอยู่บ๊วยๆทุกงานก็คอยไปดู หาวิธีจี้ไช รับรองทันถมถืด ...งานวิ่งเค้าวิ่งกันตีสอง ตีสี่ ตีห้า หกโมงเช้า หรือหกโมงเศษ(ถือว่าสายที่สุดแล้ว) คนยังเตรียมพร้อมได้เป็นพันๆคน แล้วนี่หมากฮอสมาแข่งรอบเดียวก็มักจะพักกินข้าวเที่ยงแล้ว? ต้องโทษว่าจัดเวลาไม่ดี
เป็นที่รู้กันว่า ตั้งแต่ผมแขวนกระดานเมื่อปี 2554 ประกอบกับเซียนรุ่นเก่าอีกจำนวนหนึ่งก็พยายามหลบสนาม ผมใช้คำว่าพยายามหลบสนามนะครับ เพราะจริงๆไปแข่งน่ะแข่งได้ แต่หลบกันหมด กลัวแพ้แล้วโดนประหารชีวิตหรือไรก็ไม่ทราบ หลังจากปี 54 รายการสนามหลวงนี่โหรงเหรงขนาดเหลือสิบกว่าคน...สิบกว่าคนนี่แหละที่เรียกว่าชิงแชมป์ประเทศไทย (คงเหลือแต่เขี้ยวลากดินจริงๆ) แล้วก็จัดสวิสแค่ไม่กี่รอบ ใครชนะได้แชมป์ไปเลย แข่งกันแบบสนุกจนเกินจะเหวี่ยง(ไม่ใช่สนุกสุดเหวี่ยงนะครับ) แปลออกมาก็คือน่าเบื่อสุดๆ.. คนน้อยเกินไป...เซียนระดับเต็ง 1 เช่นเซียนดำก็ประท้วงไม่ลงแข่ง พร้อมๆกับเซียนที่เคยมีประวัติเข้า 4 คนก็หายไปเป็นแถบ...ใครได้แชมป์ก็ไม่มีใครสนใจ ...ต่อให้ได้แชมป์เป็นสิบครั้ง คนในวงการก็ยังเฉยๆ...ก็เพราะในงานเหลือแค่กระจุกเดียว
ปี 2554 ที่บางแค มีการนำระบบสวิสคัดเอา 8 คนมาใช้ในรายการใหญ่เป็นครั้งแรก(จะว่าใหญ่ก็ไม่เชิง เพราะเคยใหญ่เพียงช่วงหนึ่ง ตอนกลังกลายเป็นงานเล็กไปแล้ว) ไม่ใช่ว่าปีนั้นผมไม่ได้ค้าน ปีไหนๆผมก็ค้านดะ ถ้าผมเห็นว่าระบบมีจุดอ่อน แต่จนปัญญาจะค้านหมดทุกเรื่องทุกครั้งไป บางเรื่องก็เลยทนดูไป บางเรื่องหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมแน่
รายการกีฬาไทยรุ่นทั่วไปมีจัดแข่ง 2 ประเภท คือประเภท 8 ตัวและ 12 ตัว ...ปีนั้นประเภท 8 ตัวผมสวิสเข้าอันดับ 1...เซียนดำเข้าอันดับ 7...แต่รอบสุดท้ายเนี่ย มีลูกศิษย์กะอาจารย์ไม่อยากแข่งกัน แข่งไปซัก 2 กระดาน ลูกศิษย์ก็จูงมืออาจารย์ออกมานอกห้องมาดู standing แล้วพูดว่า รอบนี้อาจารย์เสมอ อ.ก็เข้ารอบแน่ๆ แต่ผมน่ะยังลูกผีลูกคน สรุปว่าขอเสมออาจารย์ว่างั้นเหอะ..อ. ฟังคำกล่อมจนวางใจแล้วก็กลับไปเดินเสมอ แล้วก็เข้ารอบไปทั้งคู่...แต่อนาคตใครจะเป็นไงต่อ...ย้อนดูผลการแข่งขันกันเอาเองครับ
ส่วนประเภท 12 ตัว รอบรองบ๊วยผมก็สวิสเข้าอันดับ 1 ...กะลังคิดว่าปีนี้สวิสเข้าอันดับ 1 ทั้งสองประเภท ปิดท้ายการแขวนกระดานน่าจะโก้สุดๆ...แต่เผอิญรอบสุดท้ายต้องมาเจอเซียนดำพอดี ...ผมนี่ต้องเปลี่ยนแผนกระทันเลย(มุขไม่มีภาพประกอบ) ผมสวิสมา 4 รอบชนะรวด 4 รอบ เหลือรอบสุดท้าย(รอบ 5 ) ไม่ว่าจะชนะเสมอแพ้ ไม่มีความหมาย เข้า 8 คนแน่นอน แต่ถ้าชนะหรือเสมอก็ได้อันดับ 1 เท่สุดๆ...แต่เท่แล้วได้อะไร? ไม่มีรางวัลพิเศษให้ ดีไม่ดีต้องเจอชนเซียนดำซึ่งอาจจะหล่นไปอยู่อันดับ 4,5, หรือ 8 แล้วผมชนะไปจะได้อะไร? เสียแต้มด้วย...ก็รีบๆแพ้ซิครับ ให้เซียนดำชนะ แซงขึ้นอันดับ 1 ..ส่วนผมได้อยู่อันดับ 2 แทน สบายใจเฉิบ...สุดท้ายหลังจากน็อคเอ้าท์ใหม่ ผมก็กลับมาได้แชมป์ วางแผนไม่พลาดเป้า
ตั้งแต่สวิสมา ในยุคที่ผมยังลงแข่งขันอยู่ ผมแข่งไปทั้งหมด 11 รายการ ทั้งประเภท 8 ตัวและ 12 ตัว ไม่เคยสวิสหลุดจาก 4 อันดับแรกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ...มีเซียนดำที่หลุดไปอยู่อันดับ 7 ประเภท 8 ตัวที่บางแค แต่สุดท้ายแล้วน็อคเอ้าท์ก็กลับมาได้แชมป์..แต่ปีนี้ที่ไฟฟ้านี่กลับตาลปัตร เซียนดำอยู่อันดับ 4 แต่พอน็อคเอ้าท์ก็ร่วงเลย ...สรุปแล้วระบบสวิสเอา 8 คนมาน็อค มันมีพลิกไปพลิกมาแน่
ที่จริงผมน่าจะดีใจนะ เพราะทำให้สถิติคนที่สวิสแล้วไม่เคยตกรอบ 4 คนเลย เหลือเพียงผมคนเดียว...เซียนดำก็จอดไปแล้ว...แต่นิสัยผมชอบอะไรๆที่มันแฟร์ที่สุด ยุติธรรมที่สุด และอยากเปรียบเทียบในสิ่งที่เปรียบเทียบกันได้ ...ถ้าเปลี่ยนระบบมั่วซั่วไปเรื่อย ผลการแข่งขันออกมาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ในทางสถิติไม่รู้จะเปรียบกันยังไง เพราะจัดแข่งไม่เหมือนกัน แพ้ชนะเพราะฝีมือหรือระบบ? ใครเก่งจริง เก่งไม่จริง? หรือต้องทำโพลถาม?
ท้ายสุดนี้ ขอนำภาพการแข่งขันทั้งหมด 11 รายการที่เป็นระบบสวิส ว่าผมแข่งรายการไหน แพ้ชนะใครมายังไง ประคองตัวอยู่ 4 อันดับแรกได้ยังไง มาลงซ้ำอีกครั้ง(เคยลงที่หมากฮอสคลับไว้แล้ว) ระบบที่ดีกับฝีมือมาตรฐาน มันจะผสมกลมกลืนไปได้ ไม่ครึ่งผีขึ้นคน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แน่นอนครับ
สีฟ้าหมายถึงชนะ สีเหลืองหมายถึงเสมอ สีแดงหมายถึงแพ้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น