สกายแล็บสมัยแรกนั้นเดินตามนี้ครับ 25-22, 8-11, 22-18, 4-8, 26-23, 7-10, 28-24, 5-9, พอถึงจังหวะนี้แล้ว ฝ่ายขึ้นก่อนก็จะเดิน 29-25 เปลี่ยนเป็นทำท่าจะพุ่งเจ็ดหรือปิดเป็นมาตรฐาน..แต่นิสัยผมที่ชอบหาจังหวะแปลกๆไปหลอกคน พอถึงจุดนี้ผมก็ไปดูตัว 32-28 ว่า อู้อีกทีจะไหวมั้ย..แล้วพอเห็นว่าถ้าอีกฝ่ายแทรกไล่มาก็มีแต้มทิ่มสวนไปให้เลือกกิน กินทางนึงโดนสองขาดทุน กินอีกทางก็รู้สึกทางจะเป๋ เข้าท่าดี แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ไล่ล่ะ เลื้อยเลาะข้างไป ผมก็ถอดหมากไม่เก่ง เห็นว่าเล่นยากเป็นบ้า ไม่น่าเล่น เก็บไว้เล่นสนุกหรือเดิมพันต่อเสมอแพ้ดีกว่า แข่งขันหมากปกติผมไม่กล้าเดินแน่..ตอนซ้อมก็หลอกได้หลายคน(หลอกแค่ตำแหน่งเสียบกลางแล้วสวนนั่นแหละ แต่ก็หลอกได้คนละครั้งเดียว) แม้กระทั่งเซียนแว่นใหญ่ก็โดนหลอกกินสองตอนที่เสียบไล่กลางมา แต่ถึงกำไรได้มาตัวนึงก็จริง หมากมันยังเป๋ๆชนะยาก แล้วตอนนั้นผมยังอ่อน เซียนแว่นใหญ่ก็แก้เสมอ(หรืออาจพลิกชนะด้วย ชักลืมๆ)ไปได้ตอนที่ซ้อมกัน(ทั้งที่เขาควรแพ้) แล้วที่ซ้อมเล่นสกายแล็บเนี่ย ผมมักจะแพ้ซะเป็นส่วนใหญ่ ชนะน้อยมาก เล่นไปขาดทุนไป ต่างกับกระเรียน ผมจึงไม่สนใจแต้มนี้ แต้มอื่นมีถมเถ เล่นง่ายกว่า
เซียนดำอาจเห็นแต้มนี้จากการที่ผมซ้อมเล่นในวัดมหาธาตุประจำ แล้วเอาไปถอดจนมีพิษสง เอาไปชนะใครต่อใครหลายคน เฮียใช้ก็เคยแพ้แต้มนี้ตอนแข่งกับเซียนดำ (เปี๊ยกโพธารามก็น่าจะเคยแพ้เดิมพัน) ซือแป๋เรืองชัยกับเซียนเก๊า หลายๆคนตอนนั้นก็เริ่มช่วยกันถอดว่าแต้มนี้มันแพ้หรือเสมอกันแน่..แต่ใจยังเอนเอียงว่าหมากแพ้ ก็ถอดกันทำนองว่าน่าชนะ..แต่ผมคนที่อุตริเดินเป็นคนแรก กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถอดเองก็ถอดไม่เป็น.. ก็รอของฟรีจากเฮียเก๊า ซือแป๋ เอามาโชว์ก็จำๆไว้บ้าง(แบบงงๆ) แต่ไม่เข้าสมองหรอกครับ หมากมันเป็นอีกแนว ไม่เข้ากับพวกมาตรฐาน..แต่เฮียเก๊าถอดแต้มนี้ไว้ได้แจ่มทีเดียว ซึ่งเป็นแต้มที่ผมเลือกรับเซียนดำปี 2551(ไฟฟ้าครั้งที่ 12) ในรอบชิงฯ
(แทรก) ต้องขออภัยด้วยที่เรื่องเล่าที่จะเห็นต่อไปนี้ ผิดพลาดเรื่องตัวเลขบนกระดาน คือ ในขณะที่ผมพิมพ์เล่า ผมไม่ได้ตั้งกระดาน ผมใช้คิดถึงตำแหน่งเอาในใจ แล้วผมก็ลืมว่าผมอยู่ฝ่ายเดินหลัง ผมก็เลยพูดเหมือนว่าผมอยู่ฝ่ายเลขมาก เช่น 7-10 (จริงๆแล้วคือ 26-23) สรุปว่าเลขจากการเล่ามันกลับด้านหมด ให้แปลเลขน้อยเป็นเลขมาก เลขมากเป็นเลขน้อยครับ..แต่ตอนที่ลงแต้มให้ดูนั่น เลขถูกต้องครับ
ตอนที่เซียนดำแข่งอยู่กับผมแล้วงัดแต้มนี้มาใช้ ผมก็งงๆว่า สุดท้ายแล้วอัฐยายก็มาซื้อหนมยายจนได้ ผ่านมาเป็นสิบปี เซียนดำเก็บคนอื่นด้วยแต้มนี้มาแล้วหลายราย ตอนนี้นึกไงค่อยเอามาใช้กับผม?..แอบกลัวต้นตำรับหรือเปล่า(แต่รู้ไม่จริง อิอิ)..แต่ผมก็มั่นใจว่า แต้มที่เซียนเก๊าถอดไว้น่าจะได้ผล ถึงไม่ชนะก็เสมอได้ ผมน่าจะรับอยู่..แล้วเซียนดำก็เดินผิดจนกระทั่งติดแพ้ แต่ตอนนั้นผมก็งงเหมือนกัน เพราะคนอื่นจะติดแพ้ง่าย สุดท้ายจะโดนบังคับร่ม แต่ทำไมเซียนดำเดินผิดแล้วไม่เดินตัวที่โดนบังคับร่ม ไปเดินอีกตัวแทน? ผมก็งงว่าเซียนดำเตรียมการบ้านมา หรือไม่ได้เตรียม..อาจจะติดแพ้แต่เห็นร่มแล้วหนีไปตัวเหนียว..จังหวะนั้นทำให้ผมต้องคิดหนัก เลือกผิดเราจะเน่าแทน..ผมเลือกยิงทิ้งเข้ากลาง และเลือกถูกซะด้วย ..แต่พอยิงเข้าไปแล้ว เซียนดำวิ่งเบี้ย 7-10, ผมก็คุ้นว่าหมากนี้มันไปคล้ายกับโจรตั๊งมากๆ ถ้าผมเดิน 15-11 เดี๋ยวเป็นเรื่องแน่ จะโดนไล่เบี้ยแล้วทิ้งร่มในตอนหลัง..ผมก็ไม่กล้าโผล่ไปยืนค้ำเบอร์ 11 รู้ว่ามีปัญหาแน่..ผมก็อู้เอาตัว 20-16 ลงมา(เป็นทรงสามเหลี่ยม) พอเซียนดำโผล่ 10-14 ผมก็ยังใจเย็น ไม่ขยับสามเหลี่ยมรีบเข้าฮอสซะด้วย กลับเดินตัว 25-22 ให้เซียนดำไล่กิน พอเซียนดำไล่กินแล้ว ผมค่อยคิดว่า ตรงสามเหลี่ยมนั่น ควรเอาตัวไหนขยับไปทางไหน คิดสดๆทุกก้าวตั้งแต่ที่ยิงทิ้งเข้ากลางครับ แล้วก็เลือก 16-11 (แทนที่จะเลือก 15-11 หรือ 16-12) นี่ก็ดูตลกๆอีกละ..แต่ผมดูแล้วผมยอมเสียเวลาเกะกะตัวเองในจังหวะนี้ จะทำให้เซียนดำเสียจังหวะหลายก้าวเช่นกัน แล้วผมก็มองต่อไปถึงปลายว่าจะชนะได้ยังไง (แต่ความจริงมีวิธีง่ายกว่านั้น ด้วยการเซ่นก่อนเข้าฮอส แต่ผมไม่เห็น ซึ่งถ้าเซียนดำเลือกอีกตัวไปฮอสแทน ถ้าไม่เซ่นก็ไม่ชนะ) แต่ตรงนี้มีดวงช่วย เซียนดำเลือกตัวที่แพ้ง่าย โดยที่ไม่เซ่นก่อนเข้าฮอสก็ชนะได้..เลยน็อคคากระดาน...ตอนหลังผมมาถอดโปร เห็นคะแนน +3 ขึ้นมาเพียบ ยังกะว่าตัว 15-11 หรือ 16-12 ชนะง่ายกว่า แต่กลับไม่ใช่ กลายเป็นมีเสมอ เป็นว่าที่ผมคิดสดๆเลือกสดๆนั่นไม่ผิด เลือกดีทุกก้าว เรียกว่าเป็นผลงานชิ้นโบแดงชิ้นนึงเลยทีเดียว อัฐยายซื้อหนมยาย ไม่ได้ผล เพราะเทพีแห่งโชคยืนโอบเกาะคอผมอยู่ด้านหลัง อิอิ
ทีนี้จะให้ดูว่า แต้มที่เซียนดำแข่งกับผมในวันนั้น เป็นยังไงครับ
1. 25-22 8-11 2. 22-18 4-8 3. 26-23 7-10 4. 28-24 5-9 5. 32-28 9-13
6. 31-26 10-15 7. 18-14 15-18 8. 29-25 11-15 9. 14-9 1-5 10. 23x14 6-10 11. 14x7 5x14 12. 25-22 2x11 13. 24-20 15-18 14. 22x15 11x18 15. 26-23 13-17 16. 23-19 8-11 17. 19-15 17-22 18. 15x8 3x12 19. 28-24 14-17 20. 24-19 17-21 21. 20-16 22-25 22. 16-11 25-29 23. 19-15 18-22 24. 27-24 21-25 25. 30x21 22-26 ฝ่ายผมชนะ
ทีนี้ ในตาที่ 15 ถึง 16 ให้เปลี่ยนเป็น
15. 26-23 18-22
16. 23-19 8-11 จะเป็นรูปนี้ เข้าตำแหน่งโจรตั๊งเปี๊ยบ
แล้วทีนี้มาดูว่าโจรตั้งจังหวะที่ว่ามายังไง
1. 25-22 8-11 2. 22-18 4-8 3. 26-23 6-10 4. 29-25 5-9 5. 25-22 11-16 6. 28-24 16-20 7. 24-19 2-6 8. 18-15 10-14 9. 23-18 14x23 10. 27x18 9-13 11. 32-27 7-10 12. 27-24 20x27 13. 31x24 1-5 14. 15-11 8x15 15. 18x11 10-14 16. 24-20
เหมือนกันเป๊ะครับ เพียงแต่กลับฝั่ง ว่าไปติดรูปที่ฝ่ายขึ้นก่อนหรือหลัง...(นี่ก็เป็นเรื่องตลกๆอย่างนึง คือมีหมากจำนวนนึงที่พอไปถึงตอนท้ายๆหรือปลายกระดานแล้วเข้ารูปเดียวกัน แต่มันมาจากเดินก่อน กับเดินหลัง แสดงว่ามีจังหวะนึงที่ทำให้หมากมันเปลี่ยนช้าเร็วได้ เช่นมีการเซ่นแล้วปัดให้กิน หรือกินหลายต่อ หรือมีสวนสับราง อะไรซักอย่าง แต่ถ้าจะไปเจาะลึกหาว่ามันเกิดจากจังหวะไหน มันก็เหนื่อยไม่คุ้มค่าแรง หรืออาจจะงงหาไม่เจอด้วยว่ามันเพราะจังหวะไหนกันแน่..แต่รับรอง ไม่ได้โกงแน่นอน 555
ขอบคุณครับ
ตอบลบ